آیت‌الله میرزاعلی احمدی میانجی در چهارم ذی‌الحجه ۱۳۴۵ (برابر با ۲۳ تیر ۱۳۰۵) در روستای پورسخلو به دنیا آمد. این روستا از توابع شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی است. پدرِ استاد، با آنکه از راه کشاورزی به کسب روزی می‌پرداخت، همچون آبای خویش از عالمان دین بود؛ بر منبر می‌رفت و به کارهای شرعی اهالی می‌پرداخت. وی همچنین نخستین معلمِ پسر خویش به شمار می‌آمد. مادرِ آیت‌الله میانجی هم از سادات حسینی بود.

مقدمات و کتاب‌های فارسی را نزد پدرش آموخت و خود را آماده تحصیل علوم دینی نمود. در سال ۱۳۱۸ از روستای خود عازم شهر میانه شد و نزد شیخ ابومحمد حجّتی، مشغول یادگیری ادبیات عرب گردید. همچنین دیگر درس‌های حوزوی را، از محضر شیخ لطف‌علی شریفی زنوزی و حاج میرزا مهدی جدیدی بهره‌مند شد. در سال ۱۳۲۳ عازم حوزه تبریز شد و در مدرسه «حسن پاشا» ساکن گردید.

در سال ۱۳۲۳ راهی قم شد و در درس سید حسین قاضی طباطبایی و درس‌های خارج فقه و اصول و تفسیر سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد محقق داماد، سید محمدرضا گلپایگانی و سید محمدحسین طباطبایی شرکت جُست.

او از شمار عالمانی بود که ضمن برخورداری از درجه بالای اخلاق اسلامی، در عرصه اجتماعی نیز توفیقاتی داشته‌اند. در خصوص هدایت مردم و گسترش تعالیم اسلام و راهنمایی نسل جوان احساس مسؤولیت می‌کرد. از این رو، در سال ۱۳۴۸ اقدام به تأسیس مرکزی به نام «انجمن دین و دانش» در شهرستان میانه کرد و در ایام تعطیلات تابستان و مناسبت‌های تبلیغی، در آن مرکز به اداره جلسات علمی و تربیتی می‌پرداخت. از دیگر اقداماتش، تأسیس صندوق قرض‌الحسنه مهدیه و مؤسسات قالیبافی بانوان در شهرستان میانه است. وی از طرف سید روح‌الله خمینی در سال ۱۳۵۸ به عنوان قاضی شرع در شهر میانه منصوب شد.

وی در روز دوشنبه ۲۱ شهریور ماه ۱۳۷۹ در سن ۷۵ سالگی چشم در قم از جهان فروبست و در حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.