شماره جدید نشریه سروش پرونده‌های مختلفی درباره سینما و تلویزیون باز کرده و گزارش‌ها و مصاحبه‌های جذاب و خواندنی برای علاقمندان تهیه کرده است.
به گزارش روابط‌عمومی انتشارات سروش، ماهنامه سروش در شماره بهمن ماه به موضوعات مختلفی از جمله مسیر تکاملی سروردهای انقلابی از سال 57 تا امروز، نگاهی به فیلم‌های جشنواره فیلم فجر، نگاهی به برنامه‌های خانواده محور تلویزیون و غیره می‌پردازد.
بخش گزارشگران این مجله مروری بر 40 سالگی انقلاب اسلامی دارد و اوج پختگی این انقلاب که نویدبخش امید به آینده است را به تصویر می‌کشد.
در بخش گزارشگران به سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر نیز پرداخته شده است. ترکیب فیلم‌های حاضر در جشنوارة فیلم فجر را هم می‌توان ویترین توصیف کرد و هم منو؛ ویترینی برای ارزیابی عملکرد سینمای ایران طی یک سال منتهی به برگزاری جشنواره و منویی برای برنامه‌ریزی و لذت بردن از فرصت ده روزه تماشای این آثار. «آشفته‌گی»، «سال دو دانشکده من»، «سمفونی نهم»، «شبی که ماه کامل شد»، «تیغ و ترمه»، «در خونگاه» و غیره فیلم‌هایی هستند که در این گزارش به آنها پرداخته شده و توضیحاتی نیز درباره فیلم‌ها و کارگردانان آنها آورده شده است.
در این بخش گزارش دیگری می‌خوانیم که به بهانه جام ملت‌های آسیا و حضور پررنگ تیم ملی ایران نوشته شده است و در آن اوج و فرودهای تیم ملی ایران و قصۀ غم‌انگیز حذف شدن در جام ملت‌های آسیا را به تصویر می‌کشد.
از همان اوایل دهۀ هفتاد که تلویزیون کم کم به عضو جدایی‌ناپذیر هر خانه و خانواده‌ای تبدیل شد، یک ژانر برنامه‌سازی در سیما هم به عضو
ثابت آثار تلویزیونی تبدیل شد؛ برنامه‌هایی با تِم خانوادگی یا آثار خانواده محور، که موضوع و محورشان تاحدودی مشخص بود و قرار بود که بی‌رودربایستی و خیلی خودمانی با خانواده‌ها همراه شوند. محمدرضا کاظمی در بخش آنتن مجله سروش به پرونده‌ای در مورد برنامه‌های خانواده‌محور تلویزیون در چند دهه گذشته پرداخته و مهمترین عواملی که باعث موفقیت این گونه از برنامه‌های تلویزیونی شده است را مورد بررسی قرار داده است. همچنین در این گزارش مجریان موفقی که با حضور در برنامه‌های خانواده محور به محبوبیت رسیده‌اند، معرفی شده است.
بخش آنتن، گفتگوی جذابی هم با مونا انصاری‌فر مجری برنامه‌های خانواده‌محور تلویزیون انجام داده و از تجربیات و ملاحظات حضور در این عرصه سخن گفته است.
بخش دیدار مجله سروش نیز به پرونده‌ای در رابطه با مسیر کارگردانی نرگس آبیار می‌پردازد. در این گزارش آمده است: نرگس آبیار از سال 92 و همزمان با اکران فیلم «شیار 143» به یکی از نام‌های مطرح سینمای ایران تبدیل شد و از مرحل‌های که صرفاً گروه نخبه جامعه و هنری‌های خاص او را بشناسند، عبور کرد و برای مخاطبان عام هنر به چهره‌ای شناخته‌شده تبدیل شد. درست است که او با فیلم‌های «شیار 143» و «نفس» نامی برای خود دست‌وپا کرد و در بین سینما دوستان مطرح شد، اما او پیش از اینکه کارگردان باشد، نویسنده موفقی بود و با پشتوانه نویسندگی‌اش، به هنر هفتم ورود کرد و با استفاده از همین توانایی توانست گام‌های ابتدایی‌اش را محکم بردارد و موفق هم باشد.
در این بخش همچنین مصاحبه مفصلی با نرگس آبیار انجام شده و در آن از دغدغه‌های این خانم کارگردان و اثر جدیدیش در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر سخن به میان آمده است.
شماره 1673مجله سروش در ۶۸ صفحه منتشر شده و در اختیار علاقمندان قرار گرفته است.