سید شریف، استاد حافظ، هرگاه در مجلس درسش شعر می خواندند، جلوگیری می کرد، اما چون به حافظ می رسید، از او می پرسید: «بر شما چه الهام شده است؟ غزل خود را بخوانید.» شاگردان به استاد اعتراض می کردند: «این چه رازی است که ما را از سرودن شعر و خواندن آن باز می دارید ولی برای شنیدن شعر حافظ اصرار می ورزید؟» استاد در پاسخ می گفت: «در شعر حافظ همۀ الهامات از جانب خداست و پر از حرف های بزرگان دین و حکمت و نکته های قرآنی است.»... اما حافظ کیست و چگونه زیسته است؟ باید گفت که زندگانی حافظ در ابری از مه فرو رفته است و وجود او معمایی است که پی بردن به آن افسون و فسانه است. یکی می گوید او شورشی است بر همه چیز. دیگری او را تنها شاعری زبردست می داند. بعضی می گویند او واقعا عیاش بوده است و معنی شعرهایش عمیق نیست. بعضی او را لسان الغیب می دانند. پس می فهمیم حافظ آینه ا ی است که هرکس خود را در آن می بیند. شناخت حافظ از آن رو مهم است که حافظ، حافظۀ ماست.