هنر و معماری اسلامی از معتبرترین و دقیق ترین تحقیقات در این موضوع است و از لحاظ ژرفا و گستردگی پژوهش و اعتبار و تنوع منابع و دقّت موضوع از نوادر است. حوزۀ مکانی این تحقیق سرزمین های اسلامی از اقیانوس اطلس و هند تا دشت های اروپایی آسیایی است و بازۀ زمانی از قرن 7 تا 13 ق. (1250 تا 1800 م.) را پوشش می دهد. این اثر به لحاظ شکل تحقیق و تدوین درواقع ادامۀ کتاب هنر و معماری اسلامی اثر ریچارد اتینگهاوزن و اولگ گرابار چاپ پنگوئن 1987 م. است، که بازۀ زمانی 48 - 630 ق. (650 - 1250 م.) را دربر می گیرد. قسمت هنر و معماری ایران تقریبا یک سوم حجم کتاب را پرُ کرده است. در این کتاب، که فصل های آن ترتیب تاریخی دارند و سپس بر اساس جغرافیا تقسیم می شوند، از تحلیل های جامعه شناختی هنر و معماری در سطح کلان تا بررسی های خُرد و موشکافی های باریک این هنرها در سرزمین های اسلامی را می توان یافت. تصاویر و عکس های کتاب با کیفیتی بسیار مطلوب بر نِفاست آن افزوده اند و جز جنبۀ تزئینی و زیبایی، جنبۀ تکمیلی و اطلاعی دارند.