علی کودک الکنی است که منزوی شده و با کسی بازی نمی کند. درنقاشی های خودش هم دوست دارد تنها باشد. پدربزرگ وی به او کرم ابریشمی می دهد تا از آن مراقبت کند. وقتی علی می بیند کرم به پیله و سپس به پروانه تبدیل شد، تأثیر می گیرد و کم کم خودش هم پیلۀ تنهایی را کنار می گذارد و با مادرش صحبت می کند و نقاشی های تازه می کشد.