یک شانه به سر به جنگل موهای فرفری آمد. شانه به سر داشت پرواز می کرد که لای موها گیر کرد. آ خ و اوخش بلند شد: آخ سرم. اوخ بالم، آ خ واوخ منقارم! شانه به سر، روی یک مشت موی فرفری نشست و گفت: این چه جنگلیه؟ نه درخت داره، نه سبزه. نه یک هوای تازه! بعد هم صدای چیک چاک و قورچه بورچه را شنید. صداهای قشنگی نبود. سرش درد گرفت. عصبانی شد. گفت: این ها صدای بد دارند. بهتر از این جا ندارند. شانه به سر سرش را بالا گرفت و گفت: من باید همه چیز را درست کنم! بعد هم شروع کرد به شانه کردن موهای جنگلی!