معطوف کردن توجه ها به ریشه یابی و تصویرکردن وضع کنونی فلسفه، عرفان و ادبیات در ایران دغدغۀ اصلی نویسنده در این اثر است که ضمن پرداختن به آن، خواننده را با موضوع زبان که آیینۀ تفکر و معرفت است و موضوعاتی دیگر چون تحولات فرهنگ، فلسفه، شعر و علم جدید غرب آشنا می کند. دکتر داوری اردکانی که از چهره های شاخص در حوزۀ نظریه پردازی فرهنگی و اندیشۀ فلسفی به شمار می آید، تفکر را مانند مهر و معرفت می داند و می گوید وقت، وقت تفکر است و با تفکر است که ما صاحب زمان و تاریخ می شویم و جهان نو می شود و نظم نو پدید می آید. مؤلف معتقد است آیندۀ ما به بینش، تفکر، هنر، علم و پژوهشمان بسته است و برای رهایی از غرب زدگی باید با ادراک و عقل خود از عقل اروپایی نیز که اساس آن در فلسفۀ جدید گذاشته شده و بشر را قادر به تصرف در موجودات کرده است، بهره بریم.